والدین و مربیان

والدین نقش مهمی در شکل دادن به آینده فرزندان خود، حمایت از یادگیری و رشد آنها و توسعه تجربیات آموزشی آنها دارند. مشارکت والدین در امر آموزش فرزندان، تفاوت بزرگی در پیشرفت تحصیلی، رشد اجتماعی و رفاه کلی آنها ایجاد می‌کند و می‌تواند بر عملکرد تحصیلی، نگرش نسبت به یادگیری و موفقیت کلی کودک تأثیر مثبت بگذارد.

طبق پژوهش‌های انجام شده، کودکان خردسال با مهارتهای خودتنظیمی ضعیف تمایل به پیشرفت تحصیلی کمتری دارند و در طول سال‌های تحصیلی، آنها بیشتر احتمال دارد که اضطراب، افسردگی و مشکلات رفتاری پرخاشگرانه را تجربه کنند. در درازمدت، کودکانی که خودکنترلی ضعیفی دارند در معرض خطر بیشتری برای پیامدهای سلامتی ضعیف قرار دارند.

آموزش ابتدایی دوران کودکی که به عنوان پیش دبستانی نیز شناخته می‌شود، دوره آموزشی است که قبل از ورود کودک به محیط آموزشی ابتدایی رخ می‌دهد و بر رشد کلی کودک تمرکز می‌کند. آموزش در دوران کودکی برای کمک به کودکان برای توسعه مهارتهای مورد نیاز برای موفقیت در آینده ضروری است.

کودکان پیش دبستانی و تربیت آنها هرگز کسل کننده نیست. یک لحظه کودک شما می‌پرسد سنگ ها از کجا می‌آیند؟ و درست زمانی که توضیحی منسجم در مورد اینکه امواج اقیانوس چگونه صخره‌های بزرگ‌تر را به می‌شکنند و به سنگ‌های کوچک‌تر تبدیل می‌کنند می‌دهیم، فریاد می‌زنند بیایید وانمود کنیم که تک شاخ هستیم!

خواندن پایه و اساس مهارتهای زندگی برای کودکان را ایجاد می‌کند که هنگام بزرگ شدن به آنها نیاز خواهند داشت. این بخشی جدایی ناپذیر از مدرسه و دانشگاه و همچنین عامل مهمی در پرورش آگاهی بیشتر از دنیای پیرامون آنهاست و علاوه بر این می‌تواند به بهبود سلامت روان کمک کند.

دوستی رابطه متقابل و محبت آمیز بین افراد است و نقش مهمی در رشد و سازگاری انسانها دارند. کودکان زمانی که روابط قوی، محبت آمیز و مثبتی با والدین داشته باشند، بهتر یاد می گیرند و رشد می کنند. زیرا روابط مثبت با والدین به کودکان کمک می کند تا در مورد دنیای پیرامون خود بیاموزند.