تجربه پیامدهای رفتار منطقی در کودکان

رفتار منطقی یکی از اهداف اصلی والدین است تا از این طریق بتوانند کودکان را بزرگسالانی با عملکرد کامل تربیت کنند. با این حال، برای والدین خسته کننده است که مکرراً به فرزندان خود بگویند دقیقاً چه کاری انجام دهند و چگونه زندگی کنند. این نه تنها می‌تواند طاقت فرسا شود، بلکه تحقیقات نشان می‌دهد که کمتر مؤثر است تا اینکه به کودکان اجازه دهید به سادگی از اشتباهات خود درس بگیرند. اجازه دادن به کودکان برای تجربه پیامدهای رفتار منطقی یا طبیعی اعمال خود به آنها می‌آموزد که چگونه انتخاب کنند و در قبال آنها مسئولیت پذیر باشند.

راه‌های حمایت از پیامدهای منطقی

استفاده از پیامدهای رفتار منطقی به‌عنوان فرصت‌های آموزشی برای فرزندتان مستلزم آن است که والدین و آنهایی که نقش والدینی را بر عهده دارند، استراتژی‌های جدید مبتنی بر تحقیقات را بیاموزند. وقتی بچه‌ها قوانین را زیر پا می‌گذارند و تصمیم‌های نادرست می‌گیرند، صبر شما را آزمایش می‌کنند و واکنش‌های شما می‌تواند یکی از بزرگترین چالش‌های والدینی شما باشد. تمرین استراتژی های جدید زمانی که رفتارهای نادرست کوچک رخ می‌دهد، می‌تواند به تقویت توانایی‌های شما کمک کند و شما را برای چالش‌های بزرگتر آماده کند. چهار راهبرد عبارتند از: برخورد با احساسات، مدل سازی مهارتها، تمرکز بر تصمیم گیری و تمرین ایجاد چالش‌های عمدی آگاهانه.

برخورد با احساسات

رفتارهای کودکان اغلب تحت تأثیر احساسات آنهاست. احساسات واکنش‌های خود به خودی نسبت به افراد، مکان‌ها و تجربیات هستند. این احساسات از احساسات اولیه مانند گرسنگی یا خستگی تا احساسات پیچیده‌تر مانند احساس ناامنی، قطع ارتباط و عدم اعتماد به نفس متغیر است. احساسات درست یا غلط نیستند، اما کاری که کودک شما با این احساس انجام می‌دهد ممکن است مناسب یا نامناسب باشد. کودکان و نوجوانان ممکن است به طرق مختلف به این احساسات واکنش نشان دهند (قطع کردن، گرفتن یا انداختن یک اسباب بازی، کناره گیری، رفتار سرکش یا گفتن چیزهای آزاردهنده)، و گاهی اوقات، آنها ممکن است به سادگی به صورت تکانشی عمل کنند.

تحقیقات تأیید می‌کند وقتی کودکان و نوجوانان یاد می‌گیرند که احساسات خود را مدیریت کنند، عملکردهای اجرایی خود را تقویت می‌کنند. آنها بهتر می‌توانند از کنترل خود، حل مسئله و تمرکز توجه خود استفاده کنند.

برای تبدیل یک رفتار ناایمن یا نامناسب به یک لحظه قابل آموزش، بسیار مهم است که تشخیص دهید آیا فرزند شما نیازی برآورده نشده دارد و چه احساسات بزرگی ممکن است بر رفتار کودک شما تأثیر بگذارد. آیا آنها گرسنه، خسته یا مضطرب هستند؟ آیا آنها به کسی نیاز دارند که به آنها گوش دهد یا به آنها توجه کند؟ آیا آنها به زمان تنهایی یا کمک نیاز دارند تا بتوانند در کاری که می‌خواهند انجام دهند موفق باشند؟ اگر بتوانید دلیل انتخاب رفتار کودک را کشف کنید، می‌توانید به روش‌هایی پاسخ دهید که از آن جلوگیری کرده و رفتارهای مثبت بیشتری را ترویج دهید.

به یاد داشته باشید، شما می خواهید به گذشته نگاه کنید تا احساساتی را که ممکن است بر رفتار تأثیر می‌گذارد، کشف کنید. هیچ احساس بدی وجود ندارد. هر احساسی که کودک دارد پیامی حیاتی است که به سرعت آنچه در اطرافش اتفاق می‌افتد آن را تفسیر می کند. به عنوان والدین یا کسی که نقش والدینی را بر عهده دارد، چالش این است که قبل از تلاش برای درک اینکه چه چیزی باعث انگیزه رفتار می‌شود، از تفسیر رفتار خودداری کنید. احساسات پشت این رفتار ممکن است ناشی از یک نیاز برآورده نشده باشد.

بسیار مهم است که قبل از تلاش برای حل هر مشکلی ابتدا با احساسات، هم با احساسات خود و هم با احساسات فرزندتان، کنار بیایید. واکنش سریع در هنگام ناراحتی می‌تواند صدمات بیشتری ایجاد کند و ممکن است منجر به کلمات یا اعمالی شود که بعداً به پشیمانی تبدیل شود. زمان لازم را برای پذیرش احساسات خود و فرزندتان اختصاص دهید، با آنها کنار بیایید و سپس روی اینکه چگونه می‌توانید به روش‌های سالم به کودک خود پاسخ دهید، دوباره تمرکز کنید.

مدل مهارتهای خودمدیریتی با صرف وقت والدین

فرزند شما پروژه‌ای را که ماه‌ها روی آن کار می‌کردید، جدا کرده و ویران کرده است. وقتی پروژه ویران شده را می بینید، احساس می کنید گرما در بدن شما بالا می‌رود. ضربان قلب تندتر و تنفس شما کوتاه و سریع می‌شود. شما عصبانی هستید. در حالی که فرزند شما به ظاهر گناهکار وارد اتاق می شود، یک والدین باهوش عاطفی یا یکی از آنها که نقش والدینی دارند، چگونه واکنش نشان می‌دهند؟

در واقع، والدینی که از نظر عاطفی باهوش هستند می‌دانند که هر نوع واکنشی به کودک در آن لحظه با خشم تحریک می‌شود و احتمالاً بهترین انتخاب نخواهد بود. در عوض، آن والد ممکن است بگوید: من به یک دقیقه نیاز دارم. یا حتی بدون به زبان آوردن کلمه، والدین می‌توانند به سمت صندلی مورد علاقه خود بروند، بنشینند، چشمان خود را ببندند و به سادگی نفس بکشند. والدین نیازی ندارند چشمان خود را باز کنند یا دوباره وارد گفتگو شوند تا زمانی که تمرکز و آرامش خود را بازیابند و آماده باشند تا در مورد موقعیتی که در دست دارند فکر کنند. برخی از والدین این را مفید می‌دانند که چشمان خود را بسته نگه دارند تا زمانی که دقیقاً در مورد کاری که باید انجام دهند فکر کنند و در پاسخ به فرزندشان بگویند که این کار سالم و سازنده است.

فرزندتان را به آرامش راهنمایی کنید

گفتن “آرام باش” زمانی که کودک واقعاً ناراحت است کارساز نیست. در واقع، هر چیزی که در یک لحظه به شدت ناراحت کننده می‌گویید ممکن است شنیده نشود. به همین دلیل مهم است که از قبل برنامه‌ای برای آرام شدن تنظیم کنید تا زمانی که کودک شما بیشتر به آن نیاز دارد آماده باشد.

کودک شما کجا بیشتر احساس راحتی می‌کند؟ آیا مکانی خصوصی وجود دارد که آنها بتوانند با یک بالش، خرس، دفترچه یادداشت یا سایر وسایل راحتی مورد علاقه خود را برپا کنند؟ آیا می‌توانید هنگام خواب با هم نفس عمیق بکشید تا آنها بدانند چه احساسی دارید؟ قرار دادن دست روی قلب اغلب می تواند نشانه‌ای برای عمدی شدن در مورد کاهش ضربان‌های سریع باشد. حرکت به سمت محل آرامش را تمرین کنید و با حرکاتی که فرزندتان ممکن است انجام دهد تا در آن مکان احساس بهتری کند، پیش بروید. آیا آنها می‌توانند خرس خود را در آغوش بگیرند؟ آیا می‌توانند نقاشی کنند یا بنویسند؟ آیا آنها می‌توانند نفس عمیق بکشند؟

وقتی فرزندتان ناراحت است، می توانید به آرامی یادآوری کنید: «چه چیزی به شما کمک می‌کند احساس بهتری داشته باشید؟ آیا مکان راحتی شما به شما کمک می‌کند؟» استفاده از این استراتژی به کودک شما کمک می ‌کند تا مهارتهای خود مدیریتی را درونی کند و مسئولیت فرآیند آرام شدن خود را بپذیرد. مطمئن شوید که این استراتژی‌ها را با راهنمایی و انضباط برای ایجاد مهارت تکمیل کنید.

مدل سازی مهارتها

به عنوان والدین یا فردی که نقش والدینی را بر عهده دارد، دائماً برای فرزندان خود الگو می‌سازید. به اشتراک گذاشتن مثال‌هایی از زمانی که اشتباه می‌کنید یا انتخاب‌های ضعیفی که انجام می‌دهید می‌تواند به کودکان کمک کند تا متوجه شوند که این طبیعی است. همچنین می‌توانید نحوه شکست خود را به اشتراک بگذارید و دوباره تلاش کنید یا اگر به آنها صدمه زدید برای اصلاح روابط سخت تلاش کنید. این بدان معناست که به عنوان یک والدین همیشه لازم نیست همه چیز را درست انجام دهید. آموزش احساس مسئولیت به کودکان به معنای اعتراف به اشتباهات و تمایل به تشخیص و عذرخواهی برای تأثیر اعمال شما بر دیگران است. شکست را بپذیرید و مایل به عذرخواهی باشید. در اینجا چند نمونه خاص از نحوه الگوبرداری از مهارتهایی که می‌خواهید آموزش دهید، آورده شده است.

جبران

اغلب وقتی اشتباه می‌شود، احساسات آسیب می‌بیند. بسیار مهم است که والدین مهارت ترمیم روابط را الگوبرداری کنند. وقتی با فرزندتان دعوا می‌کنید یا ناراحت می‌شوید، او آسیب می‌بیند. چگونه می‌توانید به آنها نشان دهید که آنها را دوست دارید بدون توجه به هر چیزی؟

چه عذرخواهی، یک در آغوش گرفتن صمیمانه یا کلماتی که به آنها اطمینان می‌دهد که همیشه در کنار آنها خواهید بود، چگونه می‌توانید در رابطه خود جبران کنید؟ جبران کردن یک مهارت حیاتی است که می‌توانید برای فرزندتان الگو قرار دهید و به او بیاموزید که چگونه در هنگام داشتن انتخاب ضعیف انجام دهد. گرایش به روابط و ترمیم آن، مهارتهای اجتماعی و عاطفی فرزندتان مانند توجه به دیدگاه‌ها، تنظیم احساسات و مسئولیت‌پذیری را تقویت می‌کند.

آنچه را که شکسته است با هم برطرف کنید

چه چراغی باشد که توسط توپ سرکش داخل خانه به زمین کوبیده شده باشد، چه رنگ قرمزی که روی یک فرش جدید ریخته شده باشد، چه گردنبند گرانبهایی که مادربزرگ به فرزندتان داده و شکسته است، چیزهای زندگی ما در برابر بازی کودکان آسیب پذیر است. چیزها می‌شکنند یا آسیب می‌بینند.

در شلوغی زندگی خانوادگی شلوغ، برای والدین آسان است که آشفتگی را از بین ببرند، ظرف شکسته را دور بریزند و پارگی کت کودک را ترمیم کنند. اما رسیدگی به این آسیب‌ها به تنهایی شامل مسئولیت فرزندانتان در قبال اعمالشان و ترمیم آسیب‌هایی که ایجاد کرده‌اند، نمی‌شود. در واقع، ممکن است در کوتاه مدت زمان بیشتری طول بکشد تا به کودک شما کمک شود تا لامپ را دوباره به هم بچسباند، اما این مراحل منجر به کودکی می‌شود که دقیقاً می‌داند چگونه آسیب‌های وارده را ترمیم کند.

تمرکز بر تصمیم گیری

اگرچه بهبود مهارتهای اجتماعی و عاطفی باعث ایجاد تصمیم‌گیری سالم‌تر می‌شود، اما تمرکز صریح بر نحوه تصمیم‌گیری فرزندتان برای شما مفید است. در مورد فرآیند تفکری که در تصمیم گیری فرزندتان نقش دارد کنجکاو شوید. از فرزندتان بپرسید که فرآیند فکرش چه بوده و آیا نتیجه مثبت یا منفی بوده است.

می‌تواند به همین سادگی باشد که بپرسید «چرا این تصمیم را گرفتی؟» یا ملاک‌هایی که هنگام تصمیم گیری در نظر گرفتید چه بود؟ یا بعضی از عواقبی که هنگام تصمیم گیری به آن فکر کردید چه بود؟ این به برجسته کردن هر گونه شکاف در تصمیم‌گیری آنها کمک می‌کند. مهمتر از آن، اگر این کار را به طور منظم انجام دهید، احتمال کاهش سرعت فرزندتان و توجه بیشتر به تصمیم گیری او افزایش می‌یابد.

تمرین عمدی آگاهانه

دنبال کردن نتایج منطقی همیشه به راحتی به دست نمی‌آید. در موقعیتهای پر استرس، حفظ خودآگاهی، مدیریت احساسات و ابراز همدلی دشوار است.

در صورت وجود اصلاح رابطه یا وسایل و همچنین تأمل در انتخاب ها و آسیب‌های ناشی از آن، اغلب مراحل لازم برای پیگیری پیامدهای  رفتار منطقی زمان بیشتری می‌برد. تمرین عمدی آرام کردن قبل از بازگشت به مشکل و ایجاد ایده‌هایی برای انتخاب بهتر بعدی می‌تواند به والدین در هماهنگی با عمیق‌ترین ارزش‌های خود کمک کند و در عین حال به فرزندشان در درونی کردن مهارت‌های تصمیم‌گیری مسئولانه کمک کند.

هرچه این مهارتها بیشتر تمرین شوند، احساس طبیعی‌تری خواهند داشت و احتمال دسترسی به آنها در مواقع لزوم، به ویژه در موقعیت‌های پر استرس، بیشتر می‌شود. تمرین عمدی به این معناست که در مورد مهارت اجتماعی و عاطفی خاصی که می‌خواهید توسعه دهید، آگاه باشید. هنگامی که در یک مهارت بهتر شدید، مهارت بعدی را اضافه کنید.

سخن پایانی

پیروی از پیامدهای رفتار منطقی فرآیندی است که از طریق آن می‌توانید به کودک خود در کسب مهارت‌های ضروری زندگی در زمانی که انتخاب‌های ناایمن یا نامناسب انجام می‌دهد کمک کنید. این مهارتها شامل شناخت و مراقبت از خود و دیگران، دستیابی به اهداف و اصلاح روابط است. آنها در طول عمر از بدو تولد تا بزرگسالی ایجاد می‌شوند و از طریق برخورد با احساسات ابتدایی، الگوسازی، توجه به تصمیم گیری و تمرین عمدی آموخته می‌شوند.

مهارت‌هایی که با دنبال کردن پیامدهای رفتار منطقی ایجاد می‌شوند برای موفقیت در زندگی حیاتی هستند. آنها با نتایجی مانند موفقیت تحصیلی و رفاه عاطفی در دوران کودکی، روابط سالم تر و بهبود عملکرد کاری مرتبط هستند.

   مطالبی که می‌تواند برای شما مفید باشد :